Laatste vrije weken voor mijn studie
Door: Ikke
Blijf op de hoogte en volg Ernolt
31 Maart 2013 | Japan, Kawasaki
Metrocultuur van Japan enz.
Na enkele weken zowat iedere dag met de metro gereisd te hebben, vallen enkele dingen mij op. Japanners kunnen gigantisch snel zitten. Zodra de deuren van me-tro open gaan, zijn alle vrije stoelen bezet. Met name zitplaatsen bij de deur zijn populair, omdat je je hoofd tegen de rand kunt zetten om te slapen.
Overigens ga ik er nooit van uit dat ik überhaupt kan zitten, omdat zelfs buiten de “spitsuren” de metro’s vaak vol zitten. Vaak als je een zitplaats weten te bemachtigen, kun je niet echt van het uitzicht genieten, omdat je dan tegen de buik van een passagier voor je zit aan te kijken.
Terwijl je op dat moment aan het bedenken bent om waar naartoe te kijken kun je voelen dat je vanuit diverse hoeken bekeken wordt uit nieuwsgierigheid en hoor je zo nu en dan het geroddel van schoolmeisjes onderling over de bretellen aan je broek.
Slaapposities
Japanners zijn meesters in slaapposities in de metro. Als je denkt dat je alle denkbare posities wel gezien hebt, kom je weer een andere nieuwe tegen.
Het is wel grappig om te zien dat ze na iedere halte wakker schieten om te kijken bij welk station we zijn aangekomen.
Ik neemt het ze overigens niet kwalijk, zeker gezien ik ook vaak genoeg na een lange dag in de metro in slaap ben gevallen. De “ritme” van metro draagt hier ook in een steentje aan bij.
Gebeurtenissen van de afgelopen tijd.
Mijn eerste aardschok
Op 14 maart heb ik in de nacht mijn eerste aardschok meegemaakt. Het duurde ongeveer een seconde of twee terwijl ik lag te slapen. Het voelde alsof ik op een droger lag en heen en weer geschud werd. Desondanks dat ik lag te slapen, wist ik gelijk dat het een aardschok was en hoopte ik dat het tot die twee seconden zou blijven, omdat ik geen zin had om midden in nacht mijn appartement te moeten evacueren.
Hoewel de aardschok van korte duur was, heb ik een enorme respect gekregen voor de krachten van moeder natuur. Je ziet wel eens dingen op t.v. of je krijgt er verhalen over te horen, maar het zelf beleven geeft je toch een heel ander ervaring hierover.
Registreren bij de gemeente
Sinds kort ben ik verhuisd naar een vaste adres in Tokyo en werd het tijd voor mij om me te registreren bij de gemeente. Na een paar keer rond te vragen en doorverwezen te worden, waren mijn medestudent en ik uiteindelijk bij de correcte afdeling aangekomen.
Voor de ingang stond een vriendelijke medewerkster om ons te helpen met onze vraag. Na wat uitleg in het Japans, Engels en wat handgebaren en vertoon van pasjes, snapte ze uiteindelijk waarvoor wij kwamen. Ik moet zeggen dat zij uitstekend werk heeft geleverd om ons te helpen desondanks dat het allemaal vrij moeizaam ging. Het registreren zelf ging vrij vlot en ik kan mij met trots een officiele inwoner van Tokyo noemen!
Na enkele weken zowat iedere dag met de metro gereisd te hebben, vallen enkele dingen mij op. Japanners kunnen gigantisch snel zitten. Zodra de deuren van me-tro open gaan, zijn alle vrije stoelen bezet. Met name zitplaatsen bij de deur zijn populair, omdat je je hoofd tegen de rand kunt zetten om te slapen.
Overigens ga ik er nooit van uit dat ik überhaupt kan zitten, omdat zelfs buiten de “spitsuren” de metro’s vaak vol zitten. Vaak als je een zitplaats weten te bemachtigen, kun je niet echt van het uitzicht genieten, omdat je dan tegen de buik van een passagier voor je zit aan te kijken.
Terwijl je op dat moment aan het bedenken bent om waar naartoe te kijken kun je voelen dat je vanuit diverse hoeken bekeken wordt uit nieuwsgierigheid en hoor je zo nu en dan het geroddel van schoolmeisjes onderling over de bretellen aan je broek.
Slaapposities
Japanners zijn meesters in slaapposities in de metro. Als je denkt dat je alle denkbare posities wel gezien hebt, kom je weer een andere nieuwe tegen.
Het is wel grappig om te zien dat ze na iedere halte wakker schieten om te kijken bij welk station we zijn aangekomen.
Ik neemt het ze overigens niet kwalijk, zeker gezien ik ook vaak genoeg na een lange dag in de metro in slaap ben gevallen. De “ritme” van metro draagt hier ook in een steentje aan bij.
Gebeurtenissen van de afgelopen tijd.
Mijn eerste aardschok
Op 14 maart heb ik in de nacht mijn eerste aardschok meegemaakt. Het duurde ongeveer een seconde of twee terwijl ik lag te slapen. Het voelde alsof ik op een droger lag en heen en weer geschud werd. Desondanks dat ik lag te slapen, wist ik gelijk dat het een aardschok was en hoopte ik dat het tot die twee seconden zou blijven, omdat ik geen zin had om midden in nacht mijn appartement te moeten evacueren.
Hoewel de aardschok van korte duur was, heb ik een enorme respect gekregen voor de krachten van moeder natuur. Je ziet wel eens dingen op t.v. of je krijgt er verhalen over te horen, maar het zelf beleven geeft je toch een heel ander ervaring hierover.
Registreren bij de gemeente
Sinds kort ben ik verhuisd naar een vaste adres in Tokyo en werd het tijd voor mij om me te registreren bij de gemeente. Na een paar keer rond te vragen en doorverwezen te worden, waren mijn medestudent en ik uiteindelijk bij de correcte afdeling aangekomen.
Voor de ingang stond een vriendelijke medewerkster om ons te helpen met onze vraag. Na wat uitleg in het Japans, Engels en wat handgebaren en vertoon van pasjes, snapte ze uiteindelijk waarvoor wij kwamen. Ik moet zeggen dat zij uitstekend werk heeft geleverd om ons te helpen desondanks dat het allemaal vrij moeizaam ging. Het registreren zelf ging vrij vlot en ik kan mij met trots een officiele inwoner van Tokyo noemen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
